Rust- en hersteloord Chitwan

13 november 2018 - Chitwan National Park, Nepal

Terwijl mijn lichaam stilaan herstelt van de opgelopen schade begin ik naar huis te verlangen. De hoest begint weg te ebben maar ik moet me toch ergens een soort breuk hebben gehoest de afgelopen dagen. Mijn linker onderbuik/lies blijft zo pijnlijk dat ik continu onder de pijnstillers moet. Ik kan me geen comfortabele houding in bed vinden. Ook niet op een stoel, niet rechtstaand. Met behulp van kussens probeer ik mijn been wat te steunen maar helemaal pijnvrij geraak ik niet. De ochtendsafari heb ik al overgeslagen. Het gehobbel in de jeep doet me geen goed, dat ondervond ik gisteren al. Namiddag dan toch maar een ritje door de jungle op de rug van een olifant gedaan. Dat viel wel mee. Maar we hielden er een dubbel gevoel aan over. Alle olifanten die we hier al zagen leven in gevangenschap. Als ze niet moeten werken zijn ze vastgeketend. Jammer. Ik begin me de vraag te stellen of hier wel wilde olifanten leven in het park. Volgens de gidsen wel. Het zijn zo'n mooie rustige en slimme dieren maar ze kunnen niet doen wat ze graag doen: De hele dag in het wild samen met hun kudde rondhangen en eten, hun jongen vanalles leren, in de rivier baden en spelen en vrij zijn. Dat zagen we vorig jaar wel in Afrika. Andere dieren die we zagen zijn wel vrij. Krokodillen, neushoorns, beren, apen, allerlei vogels.... Het is hier allemaal nogal commercieel opgevat. En daar houden we niet van. Het geeft ons geen goed gevoel. Tijdens een gesprek met de gids had ik het daarover. Hij beaamde dit en zei dat er al veel is veranderd de laatste jaren. De Nepalese overheid komt wel meer en meer tussen om misbruik van de dieren tegen te gaan. Maar het is in het verleden zo gegroeid. Nepalezen mochten vroeger hun eigen olifant kopen(ingevoerd uit India) en hem exploiteren in het toerisme. Dit is nu niet meer mogelijk. Er mag geen handel meer gedreven worden in olifanten. Maar de dieren worden oud en deze die er nu eenmaal zijn worden nog in het toerisme gebruikt. Deze zouden waarschijnlijk ook niet meer kunnen overleven in de natuur. Ze kennen het niet. Maar toch, het doet geen deugd om die dieren in gevangenschap te zien. Net zoals bij ons in de dierentuinen trouwens. Ik ga er ook niet naartoe.

2 Reacties

  1. Daisy:
    13 november 2018
    No pain , no gain is deze reis helaas wat veel vd partij hè, verzorg je !
  2. Geert Clauwaert:
    13 november 2018
    hoi sophie , hopelijk word je toch snel beter, want die hoest ja dat is erg vervelend. Ik ben er ook nog niet vanaf maar niet te vergelijken met jou. Met de enkel gaat het goed, ik zal het wel nog een aantal weken voelen.
    Wat een avontuur hebben we samen beleefd! Dat besef je pas goed als je weer thuis bent.