Woensdag 26 oktober: van Thuli Kharka (4300m) over de Zatrwa La pas (4600m) naar Lukla (2850m)

Omdat vandaag een hele lange trekkingdag zou worden (8 a 9u) werden we om 6u al aan het ontbijt verwacht, de duffelbags reeds klaar voor de porters om te starten zodat wij zelf om 7u ook aan onze laatste klim konden beginnen. We vlogen er dus meteen stevig in en om 8.15u stonden we boven op de pas in het prachtige ochtendlicht met zicht op 2 wondermooie valleien, één voor en één achter ons. Alweer bevonden we ons boven de wolken, zowel letterlijk als figuurlijk. We kregen er thee of koffie en een snickers als beloning.
Toen begon de lange vermoeiende afdaling waar geen eind aan leek te komen. Uren aan een stuk, met af en toe een korte stop en een middaglunch met sherpa stew, daalden we afwisselend gevaarlijke steile puinhellingen, rotshellingen, bospaadjes af, stromende riviertjes over, mooie watervallen kruisend, met steeds weer afwisselende vegetatie. Tegen 15.30u bereikten we Lukla, waar het af en aan gevlieg van helikopters de hele dag doorgaat. De vliegtuigen vliegen enkel in de voormiddag daar er vanaf de middag vaak dichte bewolking is en het niet meer mogelijk is om te vliegen. Het was er een drukte, in schril contrast met de kleine "dorpjes", vaak nederzettingen van enkele gebouwtjes waar zich 1 of 2 lodges bevinden, waar we de afgelopen 2 weken hadden verbleven. Lukla is een echte "stad". "The nest of Lukla" ons hotel bevindt zich vlak langs de tarmac van het kleine luchthaventje. 4 jaar geleden verbleven we al eens in dit hotel, na onze Everest Basecamp en Gokyo meren Trekking. Nu was het tijd om onze succesvolle beklimming te vieren. In plaats van thee of koffie werden de lokale bieren geproefd. Een groepsfoto werd genomen en de fooien voor de gidsen en dragers werden besproken, verzameld en netjes in enveloppen gedaan. Maar nu.... tijd voor een warme douche!!! De kamers met badkamer waren veel groter en luxueuzer dan we gewoon waren. Doch het water uit de douchekraan bleef koud 🤭 aanvankelijk heel even lauw, maar na het inzepen van mijn haren ijskoud, snel uitspoelen dus en afdrogen en terug aankleden in de onverwarmde kamer. En met de natte haren zo snel mogelijk naar beneden in de enige verwarmde kamer van het hotel, het restaurant. Maar wat deed het goed om terug fris gewassen haren te voelen en te ruiken. Een mens zijn grenzen zijn snel verlegd 😄
Grenzen verleggen, iets wat we de afgelopen 17 dagen continu hebben gedaan, zowel mentaal als fysiek. En daarom vinden wij op deze manier reizen zo leuk. Het is jezelf en je medereizigers beter leren kennen en in moeilijke omstandigheden toch doorgaan, mentale en fysieke kracht opdoen waar je nog maanden en zelfs jaren kunt op verderbouwen. Het belangrijke van de onbelangrijke leren onderscheiden en vooral dankbaar zijn voor de kansen die we krijgen in ons leven. Het is een verrijking op alle vlakken. Een aanrader voor iedereen om eenmaal in zijn leven eens gedaan te hebben. Je eigen grenzen opzoeken er er toch al eens durven over te gaan. Je staat ervan versteld hoe sterk je dat maakt.