Inpakweekend

Nog welgeteld 6 dagen voor vertrek zijn we en het inpakken is begonnen. We hebben de afgelopen 2 weken al de nodige stress ervaren. Zo erg zelfs dat ik al begon te denken dat alles wat verband hield met de reis foutliep en dat ik begon te vrezen dat dit voortekens waren om misschien beter niet te vertrekken. 

Het begon kort na mijn vorig verhaal. Peter had voor mij de perfecte expeditieschoenen gevonden voor een zeer schappelijke prijs op een Duits tweedehandsplatform. Maat 39, een zeldzame maat in dit soort schoenen. Meestal vind je ze vanaf maat 42 en hoger. Daar hij mij graag verrast en al dacht aan een cadeau voor mijn (50 ste) verjaardag volgende maand had hij ze stiekem gekocht, betaald en laten versturen naar België. (Wat een lieverd is hij toch 🥰) Na enkele dagen heeft hij de verrassing toch moeten prijsgeven, daar ik zelf verder zocht naar mogelijke alternatieven en het risico op dubbelaankoop te groot werd. 🤭We wachtten dus geduldig op levering. Track en trace gaf aan dat het pakje al in Brussel was en dat Bpost het in handen had. Maar toen viel het stil. Na wat mails, telefoontjes en contactname met de verzendster gaven we de moed op. Het pakje was spoorloos en verzendster was de enige die klacht kon indienen. Zo gezegd zo gedaan. De lieve dame was echt ter goeder trouw en deed gelukkig het nodige. Maar er veranderde niks. We hadden ons erbij neergelegd dat we én het geld én de schoenen kwijt waren toen plots uit het niets bijna 3 weken later het pakje werd geleverd. Toevallig kregen we dezelfde dag ook een brief van Bpost over het onderzoek naar de klacht die de dame had neergelegd. Zou dat er misschien iets mee te maken gehad hebben?

Peter zijn schoenen hebben minder commotie veroorzaakt. Hij heeft ze niet laten opsturen, maar is ze gewoon gaan halen... in Amsterdam 😄

In al die tussentijd kwam ik er bij het nakijken van ons vluchtschema ook nog achter dat onze tweede vlucht zodanig vervroegd was dat het onmogelijk was om deze te halen, laat staan dat onze bagage op tijd op het tweede vliegtuig zou geraken. Er was welgeteld 45 minuten tussen landing vlucht 1 en opstijgen vlucht 2. Daar begon het ... de eerste keer dat ik zelf, zonder tussenkomst van een reisbureau een verre vlucht had geboekt. Het had al heel wat stress veroorzaakt bij boeking een tweetal maand geleden en nu liep het al fout 2 weken voor vertrek. Na heel wat telefoontjes, doorschakelingen, wachtmuziekjes en chatsessies met Air France en Vliegtickets.be in elke taal, behalve het Nederlands, kwam het ook alweer in orde hoor. Maar klantvriendelijkheid is bij de maatschappijen en boekingsplatforms duidelijk geen prioriteit meer. Als je zelf niet een beetje mondig bent in een taal die niet je moedertaal is, word je niet goed geholpen. Gelukkig kreeg ik wat tips van een ervaren mens uit de reissector. Dank je Rik van Myhimalaya! 🙏

So far, so good. Inpakken dus. Een volgende euvel waar we door moeten. Wat vind ik dat telkens weer moeilijk. Keer op keer is mijn stapel in te pakken spullen groter dan de zak waar alles in moet. 😄 Dus wordt er geëlimineerd, uur na uur, tot er een klein stapeltje kleding overschiet en veeel ander gerief: slaapzak (1,5kg) expeditieschoenen (2kg), genoeg powerbanks om daarginds niet plat te vallen als er geen mogelijkheid is om te laden (1kg). Spullen voor persoonlijke hygiëne en medicatie om op alles voorzien te zijn ( een heel belangrijk item voor mij) Tot mijn onderbroeken toe werden gewogen: de lichtste mogen mee 🤣. Enfin, het worden nog moeilijke keuzes om onder die 15kg te blijven...

Uren lig ik ervan wakker en als ik slaap, droom ik ervan. Begrijp me niet verkeerd, ik ervaar dit niet als negatieve stress.  (Behalve dat van die schoenen en van die vlucht) we genieten nu al van de verwachting en van de mooie ervaring die ons te wachten staat.

Enig minpuntje is het feit dat tijdens ons avontuur in de Himalaya ons tweede kleinkind waarschijnlijk zal worden geboren. (Rond 25okt, daarom wil ik dus niet platvallen daarginds 😉) en dat ons eerste kleindochtertje Liv op 15 oktober haar eerste verjaardag viert. Dat feestje zullen we moeten missen. Het kind beseft het natuurlijk nog niet en er komen nog veel verjaardagsfeestjes, maar toch... anderzijds zullen haar meme Fieke en pepe Péke later vele verhalen kunnen vertellen en mooie albums kunnen laten zien over hun prachtige ervaring. Zodat ze misschien ook de microbe van de bergen te pakken krijgt... 😁

O ja, en ondertussen proberen we onze fysiek te optimaliseren door regelmatig te trainen bij Guido, onze personal coach, en af en toe eens een paar keer de mijnterril va Winterslag op en af te lopen (in weer en wind) met onze personal dog Iwan de verschrikkelijke 😄 (zie foto's)