Van Tengboche naar Monjo (2835m)
6 november 2018 - Lukla, Nepal
Via Namche
Afstand: 20km
De cirkel is rond! We zijn terug in Namche gepasseerd en slapen deze avond in Monjo, op de terugweg naar Lukla airport, waar we woensdagochtend het vliegtuig naar Kathmandu nemen.
Eerlijk gezegd ben ik blij dat het er bijna opzit. Het is zwaar geweest voor mij, zeker de laatste dagen nadat die hardnekkige hoest zich meester heeft gemaakt van mijn lichaam. Volledig uitgeput voel ik me op dit moment. Het wandelen gaat enkel nog op automatische piloot. Bij de minste aanleiding word ik emotioneel. Deze morgen bij een stevige klim kreeg ik voor het eerst in mijn leven een aanval van hyperventilatie, akelig was dat. Gelukkig had ik een zakje bij de hand. Hem, de gids wist niet wat hij zag. Toen ik achteraf uitlegde dat dit door een teveel aan zuurstof kwam, keek hij vol ongeloof. Hij denk waarschijnlijk 'gekke Belgen' 😂 Ik snak naar warmte, een hete douche en rust. Maar dat komt eraan. Nog 1 dag. Deze middag in de apotheek in Namche een krachtige hoestremmer gekocht en nog maar eens een pak papieren zakdoekjes. Hopelijk helpt het.
Bezweet en uitgeput ben ik pas om 17u aangekomen in de logde. De beloofde warme douche is een koude geworden. Het water, dat via zonnepanelen warm wordt gemaakt was op. We waren te laat terug, pech... dan maar na de koude douche meteen in de slaapzak gekropen en een warme yakmelk gedronken. Lekker. Honger heb ik niet, ik sla het avondmaal over vandaag. Ik heb alleen maar veel dorst.
Hopelijk ben ik morgen na een goede nachtrust klaar voor onze laatste tocht naar Lukla. Veel keuze is er toch niet, wandelen ga ik, klaar of niet!
Mocht deze hoest verder blijven aanhouden ga ik in Kathmandu toch even een privé kliniek moeten consulteren vooraleer we zaterdag verder reizen naar Chitwan. We wachten dit nog even af.
Ongerust zijn hoeft zeker niet. Ik ben hier in goede handen. Peke zorgt goed voor mij, we hebben een dokter in de groep, de gids is zeer bezorgd om mij, wijkt geen meter van mijn zijde en de rest van de groep geeft me voortdurend schouderklopjes. Ik heb het getroffen met deze bende 😉
Afstand: 20km
De cirkel is rond! We zijn terug in Namche gepasseerd en slapen deze avond in Monjo, op de terugweg naar Lukla airport, waar we woensdagochtend het vliegtuig naar Kathmandu nemen.
Eerlijk gezegd ben ik blij dat het er bijna opzit. Het is zwaar geweest voor mij, zeker de laatste dagen nadat die hardnekkige hoest zich meester heeft gemaakt van mijn lichaam. Volledig uitgeput voel ik me op dit moment. Het wandelen gaat enkel nog op automatische piloot. Bij de minste aanleiding word ik emotioneel. Deze morgen bij een stevige klim kreeg ik voor het eerst in mijn leven een aanval van hyperventilatie, akelig was dat. Gelukkig had ik een zakje bij de hand. Hem, de gids wist niet wat hij zag. Toen ik achteraf uitlegde dat dit door een teveel aan zuurstof kwam, keek hij vol ongeloof. Hij denk waarschijnlijk 'gekke Belgen' 😂 Ik snak naar warmte, een hete douche en rust. Maar dat komt eraan. Nog 1 dag. Deze middag in de apotheek in Namche een krachtige hoestremmer gekocht en nog maar eens een pak papieren zakdoekjes. Hopelijk helpt het.
Bezweet en uitgeput ben ik pas om 17u aangekomen in de logde. De beloofde warme douche is een koude geworden. Het water, dat via zonnepanelen warm wordt gemaakt was op. We waren te laat terug, pech... dan maar na de koude douche meteen in de slaapzak gekropen en een warme yakmelk gedronken. Lekker. Honger heb ik niet, ik sla het avondmaal over vandaag. Ik heb alleen maar veel dorst.
Hopelijk ben ik morgen na een goede nachtrust klaar voor onze laatste tocht naar Lukla. Veel keuze is er toch niet, wandelen ga ik, klaar of niet!
Mocht deze hoest verder blijven aanhouden ga ik in Kathmandu toch even een privé kliniek moeten consulteren vooraleer we zaterdag verder reizen naar Chitwan. We wachten dit nog even af.
Ongerust zijn hoeft zeker niet. Ik ben hier in goede handen. Peke zorgt goed voor mij, we hebben een dokter in de groep, de gids is zeer bezorgd om mij, wijkt geen meter van mijn zijde en de rest van de groep geeft me voortdurend schouderklopjes. Ik heb het getroffen met deze bende 😉
Je hebt je grenzen serieus verlegd en er sommige ook bereikt ;het moet fysiek heel zwaar zijn maar je bent erdoor geraakt,respect,meid !
Geniet nog de komende week van een ander Nepal,hopelijk,krijg je alles te zien wat het Chitwan park te bieden heeft ;-) zorg goed voor jezelf en elkaar ! tot binnenkort ! 18/11 brunch in Geel !