Van Dzongla naar Lobuche (4900m)
1 november 2018 - Lobuche, Nepal
Afstand: 6,7km
Koud, kouder, koudst!
Had ik het al eens gehad over de KOUDE???
Het is een constante hier. Ik weet van mezelf wel dat ik een koukleum ben, maar als zelfs Peter zegt dat het ijskoud is, dan weet je het wel. Zo koud dat je er pijn van krijgt in je spieren, van het opspannen. Overdag kan ik me nog wat verwarmen tijdens de wandelingen. Maar van zodra ik stilval overvalt die kou me van overal, binnen en buiten. Nergens zijn hier verwarmde ruimtes, behalve vanaf 17u in de bar/restaurant. Dan worden de stoelen rond het enige kacheltje geplaatst en proberen we ons wat te verwarmen. De enige plaats waar het aangenaam warm is is in mijn warme donzen slaapzak 's nachts, waar ik toch zeker 10 uur per nacht in doorbreng, met plezier. Opstaan om te plassen is liefst te vermijden.
Ik hoef je ook niet te vertellen hoe het hier gesteld is met de persoonlijke hygiëne. Mijn haar heeft al een week geen water gezien en het ziet ernaar uit dat dit de komende dagen ook niet zal gebeuren. In een klein kommetje ijswater, of met wat geluk lauw water, worden de hoogstnodige lichaamsdelen gewassen (snel, want het vriest op de kamer) en daar houdt het op. En ik loop ondertussen dag en nacht met een muts op. 😂
Wat de wandeling van vandaag betreft: in een kleine 3 uur zijn we naar Lobuche gewandeld, mooie zichten op de Ama Dablam alweer. En talloze andere 6- en 7000ers waarvan ik de namen steeds weer vergeet. Vlak voor aankomst in het dorp kwamen we op de Everest-highway, dé toeristische route naar het EBC (Everest Base Camp) het is er aanzienlijk drukker dan wat we gewoon waren de afgelopen week. Dat vinden we jammer, maar het kan niet anders. Het zal er in de toekomst zeker niet rustiger worden.
Ondertussen geïnstalleerd op de ijskoude kamer en alweer aan de thee. Met 3 lagen aan: Merino ondergoed, polartech als 2de laag en donsjasje erover. En NOG KOUD!! 😖
Koud, kouder, koudst!
Had ik het al eens gehad over de KOUDE???
Het is een constante hier. Ik weet van mezelf wel dat ik een koukleum ben, maar als zelfs Peter zegt dat het ijskoud is, dan weet je het wel. Zo koud dat je er pijn van krijgt in je spieren, van het opspannen. Overdag kan ik me nog wat verwarmen tijdens de wandelingen. Maar van zodra ik stilval overvalt die kou me van overal, binnen en buiten. Nergens zijn hier verwarmde ruimtes, behalve vanaf 17u in de bar/restaurant. Dan worden de stoelen rond het enige kacheltje geplaatst en proberen we ons wat te verwarmen. De enige plaats waar het aangenaam warm is is in mijn warme donzen slaapzak 's nachts, waar ik toch zeker 10 uur per nacht in doorbreng, met plezier. Opstaan om te plassen is liefst te vermijden.
Ik hoef je ook niet te vertellen hoe het hier gesteld is met de persoonlijke hygiëne. Mijn haar heeft al een week geen water gezien en het ziet ernaar uit dat dit de komende dagen ook niet zal gebeuren. In een klein kommetje ijswater, of met wat geluk lauw water, worden de hoogstnodige lichaamsdelen gewassen (snel, want het vriest op de kamer) en daar houdt het op. En ik loop ondertussen dag en nacht met een muts op. 😂
Wat de wandeling van vandaag betreft: in een kleine 3 uur zijn we naar Lobuche gewandeld, mooie zichten op de Ama Dablam alweer. En talloze andere 6- en 7000ers waarvan ik de namen steeds weer vergeet. Vlak voor aankomst in het dorp kwamen we op de Everest-highway, dé toeristische route naar het EBC (Everest Base Camp) het is er aanzienlijk drukker dan wat we gewoon waren de afgelopen week. Dat vinden we jammer, maar het kan niet anders. Het zal er in de toekomst zeker niet rustiger worden.
Ondertussen geïnstalleerd op de ijskoude kamer en alweer aan de thee. Met 3 lagen aan: Merino ondergoed, polartech als 2de laag en donsjasje erover. En NOG KOUD!! 😖
Geniet van de dag, de herinneringen en de komende dagen.
Ps:groeten aan rogé alias yeti😁