Zaterdag 15 oktober: naar Jungle Camp 3170m

Vandaag baal ik een beetje, mijn kleindochtertje Liv wordt 1 jaar en ik kan haar niet bellen. Enkele dagen geleden heb ik al even met haar kunnen facetimen en ik wou dat vandaag ook doen, maar waarschijnlijk lukt dit straks niet omdat we naar een heel afgelegen plaatsje gaan waar er geen WiFi is.
Gelukkig heb ik haar mama deze morgen vlak voor het vertrek nog een whatsapp kunnen sturen (de WiFi was hersteld) en ondanks het tijdsverschil toch al een antwoord gekregen. Ze is wel een beetje ziekjes, maar het is een sterke meid. 💪
Van de geboorte van mijn tweede kleinkind voorlopig ook nog geen nieuws.

Zoals afgesproken zijn we rond half 9 onze etappe van vandaag aangevat. Meteen een afdaling van 500m, en wat voor één...
Ik kan het best verbloemen en het avontuurlijk noemen. Dit hebben we echt nog nooit gedaan en hadden we op deze tocht ook niet verwacht. Het was klauteren, stukken op de poep afdalen, stromende riviertjes oversteken op stapstenen, langs diepe afgronden lopen op 30cm pad 🙈 De foto's zullen het verduidelijken. (Als ik ze geupload krijg) Na de afdaling kwam dan een stuk met afwisselend dalen en stijgen, in dezelfde trant. Toen we rond 15u aan onze lodge arriveerden was ik blij dat niemand van ons was gevallen, uitgegleden of zich bezeerd had. We zijn allemaal heelhuids aangekomen, op het kleine elleboogwondje van Stijn na. Hij was bij een afdaling even gevallen, zijn wandelstok was in twee stukken en zijn elleboog wat geschampt. Maar dat heb ik bij aankomst professioneel verzorgd ⛑️

Het is echt enorm zwaar! In vergelijking met Everest Basecamp Trek is dit nog een level hoger. Iedereen van de groep die EBC heeft gedaan is hiervan overtuigd. En de hoogte en extreme kou moet nog komen 🥶 Maar fysiek en mentaal gaat het ons goed af totnogtoe. Peter zijn knie doet wat vervelend maar hij loopt nu met 1 wandelstok wat de belasting op de knie wat mindert. En de pijnstillers doen ook wel wat ze moeten doen. Als we terug in B zijn moet dit probleempje toch eens wat nader bekeken worden...

We slapen vannacht in een lodge waar de kamers boven zijn en dat scheelt een pak qua vochtigheid. De kamers zijn droger en dat doet goed. Ik heb me een kommetje warm water gevraagd en heb me van kop tot teen kunnen wassen en daarna zuivere kleren aangedaan. Een heerlijk gevoel, alleen mijn haar heeft dringend een wasbeurt nodig. Daarna hebben we beneden rond de kachel gezeten, thee gedronken, wat nagebabbeld en nog maar eens fried noodles with vegetables and egg gegeten 😄 Zoals verwacht was hier geen WiFi. Om 21u lagen we in ons bed. En we slapen hier heerlijk! Morgen trekken we verder naar Kothe, daar komen we het Makalu-Barun National Park Mera Peak region binnen en hebben we een permit nodig. Hopelijk wordt dat geen probleem want ik ben mijn paspoort met visum in Kathmandu vergeten 🙉 maar volgens Hem is dit geen probleem, hij heeft kopies van onze paspoorten. Die gidsen van ons zorgen zo goed voor de groep. Alle Nepalezen trouwens zijn zo'n behulpzame, vriendelijke mensen. Maar ik denk dat ik in herhaling val 😄 waar het hart van vol is...